Biz kimiz?

Biz yaşadığımız ömrün 1982 yılından beri zaman dilimini bölüşen, saygılı sevgi içinde dostluklarını birleştiren yaklaşık yirmi aileden oluşan büyük bir aileyiz. Üzüntülerimizi, sevinçlerimizi, varlık ve yokluklarımızı birlikte göğüsleyerek hayatın getirdikleri ve götürdükleri karşısında dik durma çabası içindeyiz. Yaptığımız reçelin amacımıza araç olmasından dolayı “REÇEL ANNELER” ismi 18.01.2006 tarihinde saat 19:00’da ATV ana haberlerde yer alan 4 dakikalık bir haber ile Sn. Ali Kırca tarafından kullanıldı. İsmin taşıdığı sıcaklık ve amacımıza uygunluğu sonucunda hem bizler hem de izleyiciler bu ismi beğendi ve bizler de yolumuza bu isimle devam etmeye başladık.

Neden ve nasıl reçel?

Neden ve nasıl reçel?
Dostluklarımızı yaşamda sergilerken, ayaklarımız yere bastığı süre içinde yaşama emek vermenin önemine inandık. Yaşama ve yaşayana saygı ve sevgimiz bizleri “Yaşamak için yaşatmak gerek” inancına götürdü. Görsel basında izlediğimiz, yazılı basında farkına vardığımız hizmete ihtiyacı olan çocukların yanında olmak istedik. Kişisel bütçemiz ve koşullarımız istediğimiz hizmeti vermemizi olanaksız kılıyordu. Bir çocuğa kırtasiye ve önlük alarak okula yollamanın sadece o an için bir ihtiyacı karşılamak olduğunu biliyorduk. Yapmamız gereken bundan daha fazlasıydı… Aklımız ve gönlümüz, amaç, araç, emek ve azim varsa hizmet yolunu bulabileceğimizi söylüyordu. Kültürel turlar yaptık. nakış, dikiş örgü gibi el sanatlarıyla uğraştık. Yeterli bütçe oluşturamadık. 2005 senesinin ramazan ayı iftarları için kendimize reçeller ve turşular yapmıştık. Ancak mevsim itibariyle çok değişik meyve bulamadığımız için reçellerde değişik tatlar üretmiştik. Kendimiz için yaptığımız reçelleri, tadanlar tarafından çok beğenildi. Bu arada gündeme gelen bir olay, bize masrafı çıktıktan sonra elde edileni başkalarına sunmaya sevk etti ve biz o zaman reçellerimize ”Bir çocuğa tebessüm, bir eve umut” dedik.

Gündeme gelen olay neydi?

Gündeme gelen olay neydi?
Bir iş merkezinin otoparkına bakan, geliri çok kısıtlı bir görevli, bir gün ailemizde bulunan bir arkadaşımıza çok yakın bir komşusunun aylardır elektriği ve suyunun kesik olduğunu ve erzakının olmadığını belirtti. Komşularının yıkanma, çamaşır yıkama, aş paylaşımı gibi ihtiyaçları için birkaç aile olarak yardım ettiklerini, ancak altı aylık kira borcundan dolayı ailenin evden atılmak üzere olduğunu söyledi. Duyduklarımız bütçemizi aşmasına rağmen vicdanımızı dinleyerek o aileyle görüştük. Okula giden üç çocuklarıyla oyun çağında olan bir kızları vardı. Baba, bel fıtığı, gözde görme kaybı, anne aşırı astmabroncial rahatsızlığından dolayı çalışamayacak durumdaydılar. Aynı dönemde ortaya çıkan reçel ve turşu talebini bu aileye yönlendirebileceğimizi belki bu şekilde uzun süreli bir yardımda bulunabileceğimizi keşfettik. İlk etapta birikmiş tüm borçlarını ödedik Çocukların tüm okul ihtiyaçlarını yüklenirken, ailenin erzak, kömür, kira ve günlük ihtiyaç masraflarını yüklendik. Ürettiklerimize talep artarken hizmete ihtiyacı olanlar da aynı zamanda artmaya başladı.

Şimdi ne yapıyoruz?

Şimdi ne yapıyoruz?
Şu an 115 çocukta tebessüm olurken, 25 ailenin kira, erzak ve kömür masraflarını üstleniyor ve maddi yardımda bulunuyor, bunların dışında da tutabileceğimiz elleri tutmaya, bize inanan ve ürünlerimizi beğenenler ile umut bekleyenler arasında köprü olmaya çalışıyoruz. Kim bilebilirdi ki bir komşu için yapılan bu çağrı bir sürü insanın ve bizim hayatımızı değiştirecek? Aynı Richard Bach’ın ”BİR” kitabında yazdığı gibi farkına varmasak da insanlığa yazılan mükemmel bir kader belki de insanları birbirine bağlıyordu…